بررسی میزان پراکندگی و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های انتروکوک جدا شده از نمونه های بالینی بیمارستان های آموزشی شهر همدان

چکیده سابقه و هدف: انتروکوک های دارای مقاومت دارویی چندگانه، به عنوان پاتوژن های مهم بیمارستانی در حال افزایش می باشند. آگاهی از الگوی مقاومت ضد میکروبی در تدوین دستورالعمل های درمان عفونت های انتروکوکی ضروری می باشد. در این مطالعه مقاومت ضد میکروبی انتروکوک های ایزوله شده از بیمارستان های آموزشی شهر همدان مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: این تحقیق بر روی 242 سویه انتروکوک فکالیس و انتروکوک فاسیوم جدا شده از نمونه های بالینی بیماران بستری و سرپایی در بیمارستان های آموزشی شهر همدان در طی سال های 1393-1391 انجام گرفت. گونه های شناسایی شده به روش بیوشیمیایی، با استفاده از روش مولکولی pcr تایید شدند. الگوی مقاومت دارویی با استفاده از روش دیسک دیفیوژن انجام شد و حداقل غلظت مهارکنندگی (minimum inhibitoryconcentration mic:) آنتی بیوتیک های ونکومایسین و تیکوپلانین به روش microdilution broth انجام گرفت. یافته ها: ز 280 سویه انتروکوک، 175 سویه (5/62 درصد) به عنوان گونه انتروکوک فکالیس، 67 سویه (24 درصد) به عنوان گونه انتروکوک فاسیوم و 38 سویه (5/13 درصد) تا حد جنس انتروکوک شناسایی شدند. هیچ گونه مقاومتی نسبت به آنتی بیوتیک های نیتروفورانتوئین و لینه زولید در بین سویه های انتروکوک فکالیس مشاهده نشد و تمامی سویه های انتروکوک فاسیوم به آنتی بیوتیک لینه زولید حساس بودند. میزان مقاومت به آنتی بیوتیک های آمپی سیلین، ونکومایسین، تیکوپلانین، اریترومایسین، سیپروفلوکساسین، نورفلوکساسین، جنتامایسین و نیتروفورانتوئین در سویه های انتروکوک فاسیوم بیش تر از سویه های انتروکوک فکالیس شناسایی شد. استنتاج: ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻓﺮاواﻧﯽ ﺑﺎﻻی ﺳﻮﯾﻪ ﻫﺎی اﻧﺘﺮوﮐﻮک ﻣﻘﺎوم ﺑﻪ وﻧﮑﻮﻣﺎﯾﺴﯿﻦ و هم چنین مقاومت در حال افزایش انتروکوک ها نسبت به اکثر آنتی بیوتیک های معمول، ﺿﺮورت ﮐﺎرﺑﺮد اﻗﺪاﻣﺎت ﮐﻨﺘﺮﻟﯽ و ﭘﯿﺸﮕﯿﺮاﻧﻪ وﺟﻮد دارد. ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺠﻮﯾﺰ ﻣﻨﺎﺳﺐ آﻧﺘﯽ بیوتیک، اﻧﺠﺎم آزﻣﻮن آﻧﺘﯽ ﺑﯿﻮﮔﺮام ﺑﺮای ﻫﺮ ﺑﯿﻤﺎر ﻗﺒﻞ از درﻣﺎن ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽ ﮔﺮدد.